De film is opgenomen in Eindhoven op 24 januari.
Na de mail van Harrie ontvangen te hebben dat ze (frontaalfilm te Rotterdam) op zoek waren naar een LOTUS acteur van middelbare leeftijd voor het naspelen van een hartaanval, heb ik me aangemeld.
De filmproducent en hun opdrachtgever vroegen om de keuze uit een paar acteurs/Lotussen, alwaar ze dan een keuze uit maakten. Zowel Cees als ikzelf hadden ons hiervoor aangemeld. Hiervoor hadden ze graag filmopnames en/of foto(s) en ze vroegen of we al vaker voor een filmproductie hadden gewerkt, en als dat ja was of we dan dit beeldmateriaal mee konden sturen.
Na een paar foto’s van mezelf en (heel toevallig had ik een foto van mezelf tijdens een ziekenhuis opname 2 jaar geleden, met toen vermoedelijke hartklachten) verwezen naar onze oefening in het ADO stadion via District 8, kreeg ik een mail dat ze zowel zij als de opdrachtgever met mij verder wilden voor deze opnames. Dit was 6 dagen voor de opname dag.
Ze zouden een hartaanval in een woning in Eindhoven gaan filmen, en vervolgens een reanimatie en gebruik van een AED door ambulance personeel. Daarna zou de patiënt in de ambulance gebracht worden en daar verder behandeld worden.
De filmlocaties waren in Eindhoven en zouden van 08:00-17:00 uur gaan duren, maar de juiste planning moest nog gemaakt worden.
Ik kreeg pas s ’maandags de 21 januari de tijden en het adres waar ik moest zijn.
De officiële Call Sheet zou ik nog gemaild krijgen!!,
Ik zou er tussen 11:00 uur moeten zijn tot 18:00-18:30 uur. Verder zouden er 3 a 4 blauwe of grijze overhemden nodig zijn, waar Ruben Hamelink uiteindelijk zelf voor gezorgd heeft. Uiteindelijk waren het nu 4 witte t ‘shirts en 4 rode geruite blouses geworden.
Uiteindelijk 1 dag van te voren de cal sheet ontvangen en ik bleek om 11:30 uur verwacht te worden op een woonadres te Eindhoven. Aldaar heb ik de grime op gezet en verder gewacht tot de filmcrew daar compleet aanwezig was. Deze hadden al filmopnames gemaakt op een ambulance post te Eindhoven met verpleegkundige en ambulance chauffeur. Ook onze “bekende” Harald Speek was daar aanwezig geweest en kwam even mee naar het woonadres te Eindhoven.
Op dit adres werd er dus gefilmd dat de ambulance aan kwam rijden (jawel dit was dus op een ruim besneeuwd wegdek) daar het 2 dagen ervoor flink gesneeuwd had. Ook de Japanse firma van het medisch apparatuur (Nihon Kohden) was met een 5 tal mensen (technici) aanwezig. Buiten werd bij de ambulance shot 1 / 2 / 3 enz. gefilmd, en wel zo dat de tas met monitor/AED, saturatiemeter enz, diverse keren op de grond viel, en nog steeds werkte.
Nadat de filmcrew binnen en buiten alles opgesteld had (film/led lampen, monitors, reflectieschermen en camera geleide rails , begon er een stukje opname van mij.
Ik zat op de bank in de huiskamer, kreeg een (nep) infuus en (afgeknipte) tube in mijn mond. Daar werd ook mijn blouse opengetrokken en t shirt kapot geknipt. Tevens kreeg ik aldaar de pads opgeplakt. O ja, toen het t shirt kapot geknipt werd kwam mijn tepelpiercing in beeld, en werd er aan de Japanners gevraagd of dit kon/mocht. Ik gaf aan dat ik deze uit kon doen, echter een klein Japans vrouwtje vond dit geen probleem, en werd door zowel filmcrew als Japanse collegae, ” KINKY YOKO” genoemd.
Daarna verdere opnames in de hal alwaar de brancard neergezet was, waar ik met al het aangesloten apparatuur op moest gaan liggen. De AED pads, infuus, tube, saturatie meter en bloeddrukband. Hun nieuw apparaat wat hoogstwaarschijnlijk volgend jaar op de markt komt, lag tussen mijn benen, en zo werd ik uit de woning gereden en daarna de ambulance in. Deze actie werd een keer of 5 herhaald, daar hun apparaat goed in beeld moest komen, zuurstof fles aan buitenzijde van mijn been. BRRRRR het was wel koud zo met al die bevroren sneeuw, en lage temperatuur.
Daarna PAUZE!!! In een bloemen loods niet ver van filmplek, en hier was zowel warm eten als broodjes voor een ieder aanwezig en drinken.
Na een half uurtje pauze ongeveer, terug naar de filmlokatie en verder met de opnames.
Ik moest van de bank af komen gelopen, en pijn op de borst hebben en lopend richting de camera in elkaar zakken. Wel op een manier dat de ambulance verpleegkundigen zo bij me konden knielen, met hun nieuw apparaat (monitor/AED) dat dit in beeld gefilmd kon worden. (een keer of 5 a 6 werd dit herhaald. (dan dit in beeld en dan weer wat anders) Van te voren met ambulance verpleegkundige afgesproken ZEER licht te drukken op mijn borst, daar we dit als Lotus dus nooit toestaan) Ook gezegd dat als ik merkte als dit te diep ging ik hem tegen zijn been zou tikken.
Ook hier ging toen blouse nummer 2 kapot, en t shirt no 2 ging wederom de schaar erin. De vrouwelijke verpleegkundige ging aan mijn hoofdeinde zitten. En zo werd er wederom pads geplakt (telkens weer nieuwe uit de verpakking ) en dit gebeurde ook met de blouses en t shirts. Buiten stonden grote led lampen met reflectieschermen opgesteld om zo de juiste verlichting in de woonkamer te creëren. Deze steeds weer opnieuw gemaakte shot’s duurden erg lang en ik kreeg het wel erg koud zo op die parketvloer, voordeur open, en erg lang op de rug liggen, en AED shock naspelend, incl reanimatie.
Na uiteindelijk heel veel scenes gespeeld te hebben en blouse en t shirt nummer 4 kapot waren, en ik het al door en door koud had, moesten de opnames in de ambulance verder opgenomen worden. Dit werd dus het vervolg van wat tegen de middag al opgenomen was.
De schemer begon al in te vallen en met de juiste lampen leek het of het dag was. De kou werd steeds erger, en met af en toe een deken op me, was het wel vol te houden. Telkens met de opnames moest de deken weer eraf, en ook hun medische apparatuur lag wederom tussen mijn benen. Natuurlijk alles weer aangesloten Monitor, bloeddrukband, saturatie, tube, infuus, en werd hun monitor langs/over me heen weer op zijn plaats gezet achter de bijrijdersstoel tegen de wand.
O ja, de tijd moest ook telkens terug gezet worden, zodat deze klopte met de opnames van die middag.
Al met al een hele gebeurtenis om eens mee te maken, hoe een filmploeg werkt, en ook hun visie over de opnames en de extra dingen die de Japanners, telkens wilden, waardoor de opnames uitliepen en er over bijbetalen van de opnames onderhandeld werd. Bijna blauw van de kou, zaten de opnames omstreeks 19:15 erop . Toch heel iets anders dan te Lotussen.
Dit was mijn ervaring die ik eigenlijk beknopt wilden houden, maar niet gelukt is. Als het goed is krijg ik nog een verkort filmpje, en schat ik in dat er gedeeltes van deze opnamedag volgend jaar gebruikt gaan worden voor promotie/verkoop van hun apparatuur. Toen ik deze gebeurtenis later aan een van mijn dochters vertelde kreeg ik al de bijnaam van Peter Clooney.
Met heel veel dank aan Peter ( Clooney) vd Bogaart voor het schrijven van dit mooie verhaal.
Lotus Oploo Kring 073 